Başlangıçta açık ve hareketli olan bu imgeler hızla gelişerek kapalı ve durağan birer kalıp imgeye dönüşmüştür. 1988’de önce gül pembesi, kavuniçi yada gri-mavi gibi pastel renklerle betimlediği bedenleri 1989’dan başlayarak canlı kırmızı, yeşil, mavi ve morlarla vermiş; her kompozisyonunda bu renklerden yalnızca ikisini ve onların tonlarını kullanmıştır. Bu imgeleri kimi zaman tek olarak yalın yada eklemlendirilmiş biçimde, kimi zaman da birimler halinde çoğaltarak uygulamış; 1990’ların başında da tuvali eşit kare ve katlarına bölerek tek bir imgeyi parçalara ayırmıştır. Tuval üzerine akrilikle uyguladığı resimlerinde geliştirdiği bu anlatım dilini ipek baskılarında da (Elek baskı) kullanmaktadır.

​

1981’de DTGSYO Resim Bölümü’nü bitirdi. İlk kişisel sergisini 1982’de, İstanbul’da (Galata) düzenledi. 1990’da 44. Venedik Bienali’ne katıldı.

​

Soyut organik biçim şemaları üzerinde, gerçeklikle gerçekdışı olanın ilişkilerini, kendine özgü bir teknik düzeyinde yansıtmakta, insan bedeninin yapısından kaynaklanan bir bütünlüğü, görsel organizmanın da yapısal karakteri olarak değerlendirmektedir.

​

Sanatçının 1987 ve öncesinde gerçekleştirdiği siyah-beyaz yapıtlarında kullandığı hareketli imgeler sonradan geliştirdiği bedene, daha doğrusu TORSO’ya benzeyen imgelerin öncüsü niteliğindedir.