Mithat Şen, 40 yılı aşkın sanat üretiminin son çıktılarını ortaya koyduğu Âlem sergisinde, yaşadığı coğrafyanın kâinat tasavvurunu ele alıyor. Sanatçı, “kadim geçmiş sınırlar” ifadesiyle işaret ettiği bu coğrafyaya dair “âlem” bilgisinin imkân ve ihtimallerini araştırıyor. Serginin temeli, sınırları belirli bir yeryüzü parçasının kendine has ikliminde görselliğin kavranışı ve ortaya çıkışındaki neden-sonuç ilişkisi üzerine kurulu.

Form ve malzeme bağlamında, Âlem sergisindeki alçak rölyefler, “İstif” serisinin devamı niteliğinde. “İstif”le birlikte Mithat Şen alfabesinin parçaları, bir şema oluşturmayı bırakmış, şemanın bütününe işaret eden birliktelikler kurmaya başlamıştı. Sanatçının kurduğu sistemin sınırsız olanağı içinde bir araya gelen, tekrar ve çeşitleme ile ritim kuran istifler, adeta bu coğrafyanın şarkısını söylüyordu. Sanatçı, Âlem’deki işlerinde birimlerin yoğunluğunu arttırıyor ve safları sıklaştırdığı resmin sınırlarını daha da belirsizleştiriyor.