Türkçe yazılı ilk eserin miladı olan 8.yüzyıldan bu yana, bu kültür içinde meydana getirilmiş özgün eserler resmediliyor. Sezer Tansuğ’un önerisiyle seçme, süzme, aykırı bazı ressamlar geçmişe doğru uzun bir yolculuğa çıktılar. Vardıkları çağlardan postaladıkları resimlerin sayısı 63’le sınırlı. Çünkü Tansuğ’un vitrininde 19 x 19 cm ebadında ancak 63 kare yer var…

​

Ressamlar kolları sıvadı. Harıl harıl “okuyorlar”. Sonra da oturup “ülküyle” çiziyorlar. Yoo zengin bir iş adamından sipariş filan almadılar. Bir rica üzerine, daha da doğrusu bir “hatırlatmayla”, Osmanlı kültürüne asırlar boyu kaynak olmuş, kimlik bağışlamış anıt eserleri resmediyordu. Öneri Sezer Tansuğ’dan geldi. Amaç: Etik bir “show”!

Önümüzdeki kitap fuarında, Sezer Tansuğ’un Beyoğlu’ndaki mekânında görebileceğiniz bu çabaya 40’a yakın ressam katıldı. Bugün değişen “hurufat” yüzünden okuyamadığımız, orijinallerine ancak müzelerde ulaşabildiğimiz anıt kitaplar ressamlar arasında pay edildi. Her ressam, kimliğine uygun bir yazar ya da eser seçti. 

İpini koparmış gibi alabildiğine “ileri” giden ve değişen aktüel kültüre rağmen, süzme, seçme, aykırı bir küme ressam, alabildiğine “geri” bir serüvene açıldı. İçlerinden Yavuz Tanyeli, bir kitabın peşinden 9.yüzyıla kadar uzaklaştı: “Bu kitabın adını Kutadgu Bilig koydum. Okuyana kutlu olsun ve ona yol göstersin. Sözümü söyledim ve eserimi yazdım. Elini uzatan her iki dünyayı kut ile tutarsa, o kutlu olmuş olur. Bu sözüm doğrudur, inan.”